-
1 świt
сущ.• рассвет* * *świ|t♂, Р. \świttu рассвет, заря ž;o \świtcię на рассвете, на заре; od \świttu do nocy с утра до ночи
+ świtanie, brzask* * *м, Р śwituрассве́т, заря́ żo świcie — на рассве́те, на заре́
od świtu do nocy — с утра́ до́ ночи
Syn: -
2 abends
-
3 noc
сущ.• ночь* * *♀ ночь;w \nocу ночью; siedzieć do późna w \noc сидеть до поздней ночи; przesilenie dnia z \nocą солнцестояние, солнцеворот; od świtu (od rana) do \nocy с утра до ночи; po \nocу ночью, впотьмах
* * *жw nocy — но́чью
siedzieć do późna w noc — сиде́ть до по́здней но́чи
przesilenie dnia z nocą — солнцестоя́ние, солнцеворо́т
po nocy — но́чью, впотьма́х
-
4 spät
spät późny (-no);bis spät in die Nacht do późnej nocy;am späten Nachmittag późno po południu;im späten Sommer pod koniec lata, późnym latem;von früh bis spät od świtu do zmierzchu;zu spät zbyt późno;wie spät ist es? która godzina?
См. также в других словарях:
noc — 1. Czarny jak noc «bardzo czarny, kruczoczarny»: (...) przychodziła ładna, drobna dziewczyna o ciemnych, wełnistych włosach i oczach czarnych jak noc. H. Grynberg, Życie. 2. Od świtu do nocy, od rana do nocy «przez cały dzień, całymi dniami»:… … Słownik frazeologiczny
noc — ż VI, DCWMs. y; lm M. e, D. y «czas od zachodu do wschodu słońca, część doby, kiedy słońce znajduje się poniżej horyzontu i panuje ciemność» Ciemna, jasna, gwiaździsta, księżycowa noc. Ciepła, mroźna noc. Czerwcowe, wiosenne, zimowe, długie noce … Słownik języka polskiego
świt — m IV, D. u, Ms. świcie; lm M. y «pora stopniowego rozjaśniania się nieba aż do momentu pojawienia się słońca; początek ranka, brzask» Biały, blady, różowy, szary, wczesny świt. Blaski świtu. Świt różowił niebo. ∆ O świcie, świtem, skoro świt,… … Słownik języka polskiego
świt — Skoro świt «bardzo wcześnie, rano»: Wstawał skoro świt i wchodził do stajni, wynosząc z niej na łopacie, na widłach krowi placek po placku (...). T. Nowak, Półbaśnie. Blady świt zob. blady 1. (Być) od świtu na nogach zob. noga 4. Od świtu do nocy … Słownik frazeologiczny
harówka — ż III, CMs. harówkawce; lm D. harówkawek pot. «ciężka, wyczerpująca praca; praca ponad siły» Ciężka harówka. Harówka od świtu do nocy … Słownik języka polskiego
kuć — ndk Xa, kuję, kujesz, kuj, kuł, kuty 1. «obrabiać plastycznie na gorąco lub na zimno wyrób z metalu przez ręczne lub mechaniczne zgniatanie go uderzeniem lub naciskiem» Żelazo kute. □ Kuć żelazo, póki gorące. 2. zwykle w imiesł. biernym: kuty… … Słownik języka polskiego
orka — I ż III, CMs. orce, blm «podstawowa czynność uprawowa, mająca na celu odwrócenie i pokruszenie górnej warstwy gleby, wykonywana za pomocą różnego rodzaju pługów; oranie» Orka jesienna, wiosenna. Orka płytka, głęboka, średnia. Rozpocząć, stosować … Słownik języka polskiego
pracować — ndk IV, pracowaćcuję, pracowaćcujesz, pracowaćcuj, pracowaćował 1. «wykonywać jakąś pracę, spełniać jakieś czynności; zajmować się czymś, robić coś» Pracować fizycznie, umysłowo, naukowo. Pracować zawodowo, zarobkowo, społecznie. Pracować… … Słownik języka polskiego
rypać — ndk IX, rypaćpię, rypaćpiesz, ryp, rypaćał, rypaćany 1. forma ndk czas. rypnąć (p.) 2. pot. «robić coś z dużym wysiłkiem, z trudem; powtarzać jakąś czynność z uporem, często nieudolnie» Rypał do wsi na piechotę. Rypał lekcje do znudzenia. Rypał… … Słownik języka polskiego
zaharować się — dk IV, zaharować sięruję się, zaharować sięrujesz się, zaharować sięruj się, zaharować sięował się zaharowywać się ndk VIIIa, zaharować sięowuję się, zaharować sięowujesz się, zaharować sięowuj się, zaharować sięywał się, pot. «zamęczyć się zbyt… … Słownik języka polskiego
gorliwiec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIb, W. gorliwiecwcze || gorliwiecwcu; lm M. gorliwiecwcy {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek wykazujący się wielką, wręcz przesadną gorliwością; człowiek nadgorliwy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Był wielkim gorliwcem; pracował od… … Langenscheidt Polski wyjaśnień